Herken jij dit misschien? Voor anderen verzet je bergen. Deadlines haal je met gemak (of nou ja: het is wat gedoe, maar je haalt ze wel). Maar als je iets voor jezelf wil maken, dan blijf je maar uitstellen. Een roman, korte verhalen, een filmscript. Dat creatieve project waar je al zo lang over fantaseert. Het lukt niet goed om er consistent en gefocust aan te werken. ‘Morgen begin ik er écht aan. Of beter nog, volgende week. Want ik wil eerst nog die paar boeken lezen, even alles op een rijtje zetten. En dan ga ik’.
Je stelt het weer uit. Maakt het te complex. Gaat piekeren. Twijfelt aan jezelf. Maar ze blijft aan je jas trekken, die ene droom. Je wil het. Heel graag. En je weet diep van binnen best dat je het kunt. Maar je zou wel een zetje willen hebben. Misschien zelfs ondersteuning, praktische hulp.
Daarom starten mijn collega-schrijver Sanny Ensing en ik binnenkort een nieuw project: het Deadline Bureau. Vind je het lastig om creatief te presteren, als er geen druk achter zit? Dan kun je bij ons een deadline aanschaffen. Uiteraard prikken we die deadline samen, in goed overleg. Maar wij gaan je er wel aan houden. Door je te mailen, te bellen, achter de vodden te zitten. Zoals een opdrachtgever dat zou doen. Bij ons kun je terecht voor een SOK: een Schop Onder Je Kont. Want tussen een droom en een daad zit een deadline.
De site is in de maak, dus nog even geduld! Wil je meer weten over ons bureau? Laat dan hieronder je gegevens achter. Dan nemen we snel contact op als de deuren van ons kantoor open gaan.
Categorie: selfcare
Ontspannen met ASMR
Raak jij ook zo ontspannen van een massage, een schoonheidsbehandeling, een bezoekje aan de kapper? Of van hele rare dingen, zoals het geluid van een knerpend grindpad, wrijven over fluweel? Kom je net zoals ik ook direct in de relaxmodus als je een mooie stem hoort? Zelfs zo erg dat je er kippenvel van krijgt in je nek en op je armen? Het zou zomaar kunnen dat je dan gevoelig bent voor ASMR. En dat is goed nieuws, want dan kun je in deze lastige onzekere tijden misschien gemakkelijk ontspanning vinden, gewoon thuis op de bank.
ASMR staat voor Autonomous Sensory Meridian Response, het is een intense gevoelsreactie op specifieke stimulansen. Het tintelende tevreden gevoel als je bij een knisperend haardvuurtje zit of als je een regenbui hoort op het dak. Gehypnotiseerd worden door het geluid van de zee, het ruisen van populieren. En deze auditieve sensaties vindt vast iedereen fijn. Maar ASMR gaat een stapje verder, het is een soort instant ontspanning, een fijn gevoel van overgave. Een ‘oorgasme’, zou je misschien wel kunnen zeggen.
Bob Ross en happy little trees
Ik ontdekte de term toen ik zat te googelen op Bob Ross, de tv-schilder met de afro en de rustige stem. Ik keek heel vaak The Joy of Painting en voelde me na een half uurtje schilderen kijken als herboren, maar ik begreep ergens wel dat dat niet door Van Dyck-brown, happy little trees en de berglandschapjes kwam. Het was die stem, het kriebelen van de kwasten en het gekras van het paletmes. Een kalme diepe stem werkt voor mij weldadig op mijn gemoed. Zo heb ik ooit volledig tevreden naar een hypotheekgesprek zitten luisteren, zonder er echt iets van mee te krijgen. Die man had een fantastisch lage, langzame stem. Na afloop van het gesprek had ik willen vragen of ik hem elke week een keertje mocht bellen en dat hij dan iets zou voorlezen, een wilekeurige gebruiksaanwijzing desnoods.
ASMR is een YouTube rage waarbij ASMR-tists met soms honderdduizenden volgers jou dat specifieke tintelende gevoel proberen te geven, in ASMR-speak zijn dat ’tingles’. De middeltjes die ze gebruiken om jou de kriebels te geven zijn ’triggers’. Die kunnen heel ver gaan en dat is het hilarische van de hele ASMR-beweging, waardoor het ook vrij belachelijk kan overkomen als jij er toevallig geen kippenvel van krijgt. Want allerhande voorwerpen worden ingezet voor het juiste geluidje of gevoel. Mensen gaan bloedserieus in de weer met haarborstels, bubbeltjesplastic, kaligrafiepennen en rubber kippen. Voor exact die juiste knisper of knerp. Er zijn ASMR-tists die duizend keer woorden zeggen met de klank ‘sst’ of ‘ssk’. Die met tientallen kleine borsteltjes over geavanceerde microfoons wrijven. En dat is extra leuk met oortelefoontjes in, want dan hoor je dat afwisselend links en rechts. Maar je hebt ook visuele triggers: je kunt kijken naar wildvreemden die in slow-motion met hun handen wapperen (‘hand-movements’), net doen alsof ze je gezicht aanraken (in uitgebreide rollenspellen als ‘de opticien’ en ‘de schoonheidsspecialist’, compleet met passende achtergrondjes) of die langzaam over zachte stofjes wrijven.
Er zit ergens wel een sensuele kant aan
Al dat fluisteren en wrijven en dan ook nog eens die benaming ‘oorgasme’, er zit ergens wel een sensuele kant aan. Sensueel en raar, vooral als je ontdekt dat je sterk reageert op ‘mouth sounds’ of ’tucking you into bed’. De ASMR-meisjes en jongens die dat doen met een perfect make-upje, laag decolleté of fijn gespierde bovenarmen hebben soms een miljoenenpubliek. En ze moeten dan ook elke dag iets uploaden, omdat anders hun volgelingen niet kunnen slapen of relaxen. Ik zei al dat het raar was. Maar dus ook een nieuwe industrie, waarbij je je favorieten persoonlijk kunt steunen op een platform als Patreon, waar ook veel creatieven als muzikanten en schrijvers een inkomen vandaan halen.
Een uitstapje richting spiritueel kan ook: ASMR gaat opvallend goed samen met meditatie, hypnose en reiki: helende kristallen, magnetiseren, het kan schijnbaar allemaal via een YouTube verbinding. Je hebt het subgenre ‘plucking’, iemand die je zorgen wegplukt, wat op mij een beetje overkomt als een uitgebreide sessie vlooien. Raakte je vroeger merkwaardig ontspannen als de luizenmoeder je haar onderzocht? Misschien dat je dan erg blij wordt van een ‘brain melting hair and scalp masage’, gewoon zo bij je thuis.
Mijn favorieten? Brushing: zachte borsteltjes over een microfoon. Koshi bells: tinkelende windgongs. Inaudible whispering: gefluister in je oor zonder dat er echt iets gezegd wordt. En het is een beetje als het opbiechten van een fetisj: de ‘cranial nerve exam’, een in Nederland volgens mij niet-bestaand doktersonderzoek waarbij je testjes krijgt voor je ogen en reukvermogen. En rustige stemmen die je iets uitleggen of voorlezen. Misschien dat ik daarom zo graag onderwijs volg, alleen al om het ontspannende effect.
Heb jij ASMR?
Zelf testen of je ASMR-gevoelig bent? Hier is een test met uitleg en hier een stortvloed van honderden merkwaardige voorwerpen die mogelijk als trigger kunnen dienen.
Dit is de Amerikaanse goeroe Gangaji, ze heeft een heerlijk diepe kalmerende stem en een simpele spirituele boodschap: stop. Stop met zoeken, stop met vechten. En onderzoek wat dat met je doet. Grappig, via ASMR kwam ik bij deze inspirerende dame terecht.
Dit is Max Strom, die gelooft dat we fijner en gezonder in het leven staan als we bewust ademhalen. Zijn stem is zo sonoor als een eeuwenoud eikenbos.
En dit is mijn eigen ASMR-playlist voor wie nieuwsgierig is. Met Schotse accenten, IJslandse sjamanen. Nog beter is gewoon weggaan van al die schermen: zoek een populierenlaantje op en ga lekker een half uurtje zitten en luisteren. En hier in Zeeland zijn we altijd in tien minuten bij het strand en de zee, waar je je ook bevindt.
Veel plezier met het vinden van je triggers. Heb je een bijzondere gevonden? Ik hoor graag van je op marloes@elizee.nl. Wil jij ook met blogs aan de slag? Bekijk dan mijn aanbod.
Beter beslissen dankzij vijf helpers
Kiezen is moeilijk. Iets bestellen in een restaurant vind ik persoonlijk al niet te doen. Laat staan de juiste richting kiezen als je op een belangrijk kruispunt in je leven staat. Een beslissing nemen en vrede hebben met die keuze, niet de hele tijd piekeren over ‘wat als’. Bewust ja zeggen tegen één ding en daarmee duidelijk een nee klaar hebben voor al het andere: dit kan je een een hoop kopzorgen besparen. En teleurstellingen.
Ik heb te vaak te diep nagedacht over alle mogelijkheden rondom een kwestie. Was teveel gefocust op het overzien van alle haken en ogen. En bleef de beslissing maar uitstellen tot ik ‘meer’ informatie had vergaard. En soms glipte de kans dan stilletjes voorbij. En dat is heel erg zonde.
Daarom was ik als een kind zo blij met een filmpje van filosoof Alain de Botton: how to make a decision. Je laat vijf verschillende stemmen een eigen oordeel vellen. En omdat vijf een oneven getal is komt er altijd een ja of een nee uit. Mijn man vindt deze methode een hoop gedoe (en ook ietwat krankzinnig): hij overziet de mogelijkheden en maakt dan gewoon de beste keuze voor dat moment. Maar hij is dus ook zo iemand die direct uit bed komt als de wekker gaat.
Voor alle snoozers en dromers die mijn piekerproblematiek herkennen: zet een kwartiertje opzij en roep je vijf hulptroepen aan. Iedere partij mag een ja of een nee geven. Ik schrijf die vijf beslissingen soms zelfs even uit, omdat je al schrijvende soms diepere beweegredenen in jezelf kunt aantreffen. Dit zijn de vijf gidsen bij het maken van een beslissing.
1 is je instinct. Je buikgevoel. Het is je eerste reactie bij een ontmoeting, de weerstand om een specifiek mailtje te openen of de telefoon aan te nemen. Je lijf zegt het eigenlijk direct. Dit is ook de les van het razend interessante boek Blink, de power of thinking without thinking van Malcolm Gladwell. Je onderbewustzijn snel laten beslissen is meestal net zo waardevol als een lang proces van alle aanwezige informatie bestuderen. In dat eerste gevoel zitten alle beslismomenten uit het verleden plus je intuïtie over dat nieuwe besluit. Handig samengevat in een lijfelijk gevoel. Maar hoe weet je dan dat dat geen gedachte of emotie is? Bij mij is het een kort, vastberaden en kalm gevoel. Echt in mijn buik. Als een gladde steen in het water, als dat niet te poëtisch is: de steen ligt er, het is een voldongen feit. Je weet het. Eraan toe durven geven is dan een tweede. Maar gelukkig zet je meer stemmen in:
2 zijn je vijanden. En als je die niet hebt, verzin er maar een paar. Laat je paranoia lekker vieren. Daar zijn ze, op hun wekelijkse haat-meeting, samenzwerend in een hoekje rondom een pot kamillethee (want blegh). Zij willen het aller, allerslechtste voor je. Zij zijn hier om je leven te verpesten. Wat zouden zij je adviseren? En draai dan het advies simpelweg om. Zeggen ze ja? Doe dan nee. Sun Tzu stijl: verras de vijand door lijnrecht het tegenovergestelde te doen.
3 is de Dood. Moet dat zo morbide, Marloes? Ja. Want in je laatste levensmomenten weet je heel duidelijk wat er echt toe doet. Het is de ultieme helicopterview (hemelshoog, met een beetje geluk). Wat moeten je dierbaren zeggen op je begrafenis, waar wil je dat je leven om heeft gedraaid? En draagt de beslissing die je nu moet maken bij aan je ultieme levensplan? De dood maakt heel veel duidelijk.
4 is je nuchtere zelf. De rationalist, degene die kan nadenken zonder gepieker en stuiterende emoties. Degene die de voors en tegens op een rijtje zet en het nuchtere adagium heeft ‘bij twijfel niet inhalen”. Alain de Botton noemt deze stem Caution. Het is je behoedzame zelf die geen domme dingen doet.
5 is de tegenhanger van Meneer Ratio: je heldhaftige zelf. De waaghals, de moedige, die met die superheldencape. De rebel met het gouden hart. De allerbeste versie van jezelf. Die dwars door de angst heen dendert. Wat zou deze superheld doen? Behalve oude mensjes helpen oversteken en tussendoor even de wereld redden?
En maak je dankzij dit veelzijdige side-kick team nu de perfecte beslissing? Nee. Want je helpers beschikken helaas niet over een glazen bol. Maar je hebt wel een afweging gemaakt vanuit verschillende invalshoeken. En gaat nu over in actie. En dat is het belangrijkste: vage verlangens transformeren tot daden. Geef jezelf een schouderklopje! En hup, weer door. Met leven.
Het filmpje van The School of Life van Alain de Botton staat hier.
Leuk stukkie? Abonneer je op mijn nieuwsbrief of geef me een opdracht, dan schrijf ik een blog speciaal voor jou!