Techprojecten

Over augmented reality, Telegram, Google Lens en infotainment.

In de Grote Kerk van Veere komt een standbeeld tot leven: Wolfert de Zesde, heer van Veere, heeft een bijbaan gekregen als gids in de kerk. Via augmented reality dwaalt hij rond in zijn droom: hij heeft zijn kolossale droomkerk nooit afgebouwd gezien, de toren bleef onvoltooid. De Grote Kerk is misschien wel het meest markante gebouw van Zeeland. Gotiek uit de tijd van de kathedralen van Antwerpen en Mechelen, gebouwd door dezelfde bouwmeesterfamilie Keldermans. Zwaar geraakt door brand en oorlog en ten prooi gevallen aan diverse kerkbesturen die de luchtbogen en zijbeuken verkochten voor de waarde van steen en hout. Maar de kerk overleefde alles, inspireerde schilders, schrijvers en zelfs het ontwerp van Radio Kootwijk (kijk maar naar de vorm!). Dit bijzondere verhaal hoor je van Wolfert, of één van de enthousiaste kerkvrijwilligers. Boldly-XR verzorgde de augmented reality in een nieuwe app, gaf Wolfert spieren van steen en een Hans Klok-achtige timing voor verdwijnen en verschijnen. Ik schreef de teksten voor heer Wolfert, voice-over Martijn Kapel verzorgde zijn ridderlijke stem.

Nog meer slimme technologie die me opviel de laatste tijd: op Twitter retweet de Gender Pay Gap Bot berichtjes van bedrijven die iets feestelijks aan Vrouwendag deden, maar dan wel met actuele cijfers over het loon van mannen versus dat van vrouwen. “At this company, women’s median hourly pay is 34.4 8% lower than men”.

Het Russische Telegram (nu vanuit Dubai en de Maagdeneilanden) is een mooi medium voor activisme: het Rode Kruis helpt er via drie kanalen Oekraïense vluchtelingen en Russen kunnen versleutelde berichten naar elkaar sturen zonder gearresteerd te worden voor het noemen van het woord ‘oorlog’. De Vlissingse kunstenaar Dani Ploeger deelt slimme en betaalbare technologie vanuit Qamishlo, Syrië. Waar zonnepanelen en LCD veel goeds kunnen doen in een gebied waar mensen soms maar één uurtje stroom per dag hebben. Via zijn kanaal Rojava Tech op Telegram kijk je mee met studentenprojecten, het straatbeeld en krijg je een totaal andere kijk op Syrië.

En vorig jaar volgde ik op Telegram Maandverbond, een project van de VPRO waarbij groepen anonieme vrouwen (menstruerenden) real-time leerden over hun cyclus, hormonen en hulpmiddelen. “Nu zit je in de lente van je cyclus”, “de komende paar dagen crashen al je hormoonlevels, dus als je je afvraagt waarom je verdrietig of moordzuchtig bent en met alles wil stoppen, hou vol, hier komt het door”. Een fantastisch en leuk initiatief.

Laatste tip: met mijn kinderen ontdekken we de wereld via Google Lens. Scan een plant en weet hoe deze heet, scan zinnen in een vreemde taal en je krijgt razendsnel een vertaling, zelfs in audio. En het allermooiste: je kunt een afbeelding omzetten in tekst, die je vervolgens vrij kunt knippen en plakken. Ideaal voor als je net zoals ik een telefoon hebt vol sceenshots en ook foto’s maakt van bladzijden in boeken.

Infotainment: informeren maar dan op een leuke manier. Heb je blogs nodig, een lekker leesbare nieuwsbrief, pakkende teksten voor je website, product, techproject? Neem gerust contact op.

Deadline Bureau

Herken jij dit misschien? Voor anderen verzet je bergen. Deadlines haal je met gemak (of nou ja: het is wat gedoe, maar je haalt ze wel). Maar als je iets voor jezelf wil maken, dan blijf je maar uitstellen. Een roman, korte verhalen, een filmscript. Dat creatieve project waar je al zo lang over fantaseert. Het lukt niet goed om er consistent en gefocust aan te werken. ‘Morgen begin ik er écht aan. Of beter nog, volgende week. Want ik wil eerst nog die paar boeken lezen, even alles op een rijtje zetten. En dan ga ik’.

Je stelt het weer uit. Maakt het te complex. Gaat piekeren. Twijfelt aan jezelf. Maar ze blijft aan je jas trekken, die ene droom. Je wil het. Heel graag. En je weet diep van binnen best dat je het kunt. Maar je zou wel een zetje willen hebben. Misschien zelfs ondersteuning, praktische hulp.

Daarom starten mijn collega-schrijver Sanny Ensing en ik binnenkort een nieuw project: het Deadline Bureau. Vind je het lastig om creatief te presteren, als er geen druk achter zit? Dan kun je bij ons een deadline aanschaffen. Uiteraard prikken we die deadline samen, in goed overleg. Maar wij gaan je er wel aan houden. Door je te mailen, te bellen, achter de vodden te zitten. Zoals een opdrachtgever dat zou doen. Bij ons kun je terecht voor een SOK: een Schop Onder Je Kont. Want tussen een droom en een daad zit een deadline.

De site is in de maak, dus nog even geduld! Wil je meer weten over ons bureau? Laat dan hieronder je gegevens achter. Dan nemen we snel contact op als de deuren van ons kantoor open gaan.

Deadline Bureau Nieuwsbrief

* indicates required

EtenvandeZeeuw

Een website waar je serieus trek van krijgt: Eten.vandezeeuw.nl

71 culinaire roadtrips
426 borden eten
een slimme website van Codetikkers
een funky logo en vormgeving van Martien Luteijn
tekst van elizee
een Badhuisproductie

In mei 2015 kwam er een droom uit. Een fantasie die vast vele lekkerbekken met mij koesteren: ik mocht aan de slag als culinair recensent, voor dagblad PZC. Betaald uit eten gaan, en daar dan een lekker leesbaar stukje over schrijven. Dat deed ik 2 jaar en 9 maanden. Een culinaire roadtrip door heel Zeeland, samen met journalist Frank Balkenende.

Errepels en juun en Belgen
Zeeland is de provincie van mossels en oesters. Van lamsvlees en zeekraal, aardappels en uien (errepels en juun). De provincie met de meeste Michelinsterren, als je kijkt naar het aantal inwoners. In de kleinste plekjes kun je soms wel drie toprestaurants vinden. En dat komt vooral door de Belgen, want oh wat komen onze zuiderburen graag bij ons eten. Zij hebben Nederlanders ook de kunst van goed dineren geleerd: goede wijn erbij, meerdere gangen kiezen voor zowel lunch als diner. Lekker je tijd nemen en genieten.

Met een boekje op de wc
Recenseren ging anoniem, onaangekondigd. Dat was best spannend. De allereerste keer zat ik om de haverklap met een notitieboekje op het toilet, om in het geheim alle indrukken te kunnen noteren. Dat was bij Nolet’s Vistro in Yerseke, ik mocht dus meteen beginnen met oesters en kreeft. Er zouden nog 70 restaurantbezoeken volgen, waarbij ik wel mijn smartphone inzette als slimmer documentatiegereedschap dan schrijven op de wc. Een telefoon naast je bord om foto’s te nemen was immers niet meer verdacht: heel veel mensen nemen een kiekje van hun maaltijd om die daarna op social media te gooien.

Mijn eetfoto’s waren nooit bedoeld om mooi te zijn op Instagram. Ze waren een hulpmiddel bij het schrijven, een bewijsje van wat er nou precies op het bord lag. Want smaakherinneringen vervliegen soms heel snel. Fotograaf Marcel Kentin zag al mijn mapjes met eetfoto’s en sprak zes magische woorden: “Daar moet je wat mee doen”.

Badhuis Middelburg
Daarom zijn nu al die bordjes met eten tentoongesteld, op een smakelijke website. Het resultaat van drie jaar lang recenseren in alle hoeken en gaten van het mooie Zeeland. Dit project kwam tot stand dankzij de enthousiaste hulp van mijn collega’s in Badhuis Middelburg. Een verzamelkantoor vol creatieve ondernemers, in de Zusterstraat in Middelburg. Codetikker Thomas Filius bouwde de slimme en snelle website. Vormgever Martien Luteijn bedacht het logo en verzorgde de vormgeving. Het font van de website heet trouwens ‘insaniburger with cheese’, dat vonden we allemaal erg grappig.

Raadspelletje
Op de website kun je zoeken op ingrediënt (in enkelvoud: wortel, komkommer, pleuriskruid), op basis van een gang of op een plaats. Dwaal lekker rond, via de foto’s of al klikkend op de zoektermen. We hebben er ook een klein raadspelletje van gemaakt om welk restaurant het nou precies gaat. Sterrentent of strandtent: het gaat niet om de naam maar puur om de bordjes met eten. Mocht je nou persé willen weten waar iets was dan mag je me altijd een mailtje sturen, dan zeg ik of je goed gegokt hebt of niet.

Liefdesverklaring
EtenvandeZeeuw is bedoeld om serieus trek van te krijgen en is een liefdesverklaring aan Zeeuwse restaurants en lokale ingrediënten. Want wát een mooie producten hebben we hier, en wat een inventieve chefs. Ik heb bijna drie jaar lang met veel plezier gedineerd en geschreven, en ook in 2018 ga ik gelukkig nog hele leuke klussen doen als culinair schrijver. Vanuit het Badhuis dus, in Middelburg.

Ook een eigenzinnige oplossing nodig? Tekst, misschien in combinatie met een website, vormgeving, foto’s? Neem dan vooral contact op.

 

 

Sinister Zeeland

Ik heb een ietwat duistere liefde die veel mensen delen: een fascinatie voor griezelverhalen. De urban legends bij het kampvuur, die ene horrorfilm waardoor je niet meer alleen naar boven durft. En de allermooiste, stokoude verhalen over plekken heel dichtbij, vakkundig verteld door een echte ‘storyteller’. Ik deed altijd graag mee aan ghostwalks in bijvoorbeeld Londen of York: mee met een gids met welluidende stem, langs plekken die een connectie hebben met lugubere verhalen. De plekken waar de slachtoffers van Jack the Ripper zijn gevonden, of een tocht langs huizen die dichtgespijkerd zijn in tijden van De Pest. Een rondje langs het kille glas en staal van de City in Londen, maar dankzij de gids wandel je door nauwe straatjes waar elk moment The Great Fire kan uitbreken.

Erfgoed, maar dan razend spannend. De verhalen die mensen altijd aan elkaar doorverteld hebben, die vaak nooit de officiële geschiedenisboekjes hebben gehaald. Vanwege te gruwelijk, opruiend, sensationalistisch, sentimenteel. De verhalen waar we stiekem allemaal veel van houden. Dat moet ook in Zeeland kunnen, dacht ik. Dus vroeg ik een jaar geleden een club wijze mensen om raad, begon hardop te brainstormen, en deed het op een gegeven moment gewoon. Sinister Zeeland is nu een feit: een bureau voor Zeeuwse ghostwalks, met als eerste wandeling de westelijke binnenstad van Middelburg. Een tocht langs dertien bizarre verhalen, over terechtstellingen, spokerijen en de ijselijke bureaucratie van regentenstad Middelburg.

Gids Jan J.B. Kuipers heeft nu vier keer een groep belangstellenden rondgeleid, en vier keer was de tocht (bijna) uitverkocht. Omroep Zeeland, PZC en Wij Zijn De Stad maakten mooie items over ons Griezelgenootschap. Voor ons een duidelijk signaal dat dit een goed idee is dat nog veel meer aandacht verdient. Zeeuwse schrijvers die het aandurven om ook een wandeling met een zwartgallig randje te ontwikkelen, laat vooral van je horen! En kijk op sinisterzeeland.nl voor tipjes van de sluier. Luctor et Putesco!