elizee tekst & idee

Auteur: Marloes

  • Techprojecten

    Over augmented reality, Telegram, Google Lens en infotainment.

    In de Grote Kerk van Veere komt een standbeeld tot leven: Wolfert de Zesde, heer van Veere, heeft een bijbaan gekregen als gids in de kerk. Via augmented reality dwaalt hij rond in zijn droom: hij heeft zijn kolossale droomkerk nooit afgebouwd gezien, de toren bleef onvoltooid. De Grote Kerk is misschien wel het meest markante gebouw van Zeeland. Gotiek uit de tijd van de kathedralen van Antwerpen en Mechelen, gebouwd door dezelfde bouwmeesterfamilie Keldermans. Zwaar geraakt door brand en oorlog en ten prooi gevallen aan diverse kerkbesturen die de luchtbogen en zijbeuken verkochten voor de waarde van steen en hout. Maar de kerk overleefde alles, inspireerde schilders, schrijvers en zelfs het ontwerp van Radio Kootwijk (kijk maar naar de vorm!). Dit bijzondere verhaal hoor je van Wolfert, of één van de enthousiaste kerkvrijwilligers. Boldly-XR verzorgde de augmented reality in een nieuwe app, gaf Wolfert spieren van steen en een Hans Klok-achtige timing voor verdwijnen en verschijnen. Ik schreef de teksten voor heer Wolfert, voice-over Martijn Kapel verzorgde zijn ridderlijke stem.

    Nog meer slimme technologie die me opviel de laatste tijd: op Twitter retweet de Gender Pay Gap Bot berichtjes van bedrijven die iets feestelijks aan Vrouwendag deden, maar dan wel met actuele cijfers over het loon van mannen versus dat van vrouwen. “At this company, women’s median hourly pay is 34.4 8% lower than men”.

    Het Russische Telegram (nu vanuit Dubai en de Maagdeneilanden) is een mooi medium voor activisme: het Rode Kruis helpt er via drie kanalen Oekraïense vluchtelingen en Russen kunnen versleutelde berichten naar elkaar sturen zonder gearresteerd te worden voor het noemen van het woord ‘oorlog’. De Vlissingse kunstenaar Dani Ploeger deelt slimme en betaalbare technologie vanuit Qamishlo, Syrië. Waar zonnepanelen en LCD veel goeds kunnen doen in een gebied waar mensen soms maar één uurtje stroom per dag hebben. Via zijn kanaal Rojava Tech op Telegram kijk je mee met studentenprojecten, het straatbeeld en krijg je een totaal andere kijk op Syrië.

    En vorig jaar volgde ik op Telegram Maandverbond, een project van de VPRO waarbij groepen anonieme vrouwen (menstruerenden) real-time leerden over hun cyclus, hormonen en hulpmiddelen. “Nu zit je in de lente van je cyclus”, “de komende paar dagen crashen al je hormoonlevels, dus als je je afvraagt waarom je verdrietig of moordzuchtig bent en met alles wil stoppen, hou vol, hier komt het door”. Een fantastisch en leuk initiatief.

    Laatste tip: met mijn kinderen ontdekken we de wereld via Google Lens. Scan een plant en weet hoe deze heet, scan zinnen in een vreemde taal en je krijgt razendsnel een vertaling, zelfs in audio. En het allermooiste: je kunt een afbeelding omzetten in tekst, die je vervolgens vrij kunt knippen en plakken. Ideaal voor als je net zoals ik een telefoon hebt vol sceenshots en ook foto’s maakt van bladzijden in boeken.

    Infotainment: informeren maar dan op een leuke manier. Heb je blogs nodig, een lekker leesbare nieuwsbrief, pakkende teksten voor je website, product, techproject? Neem gerust contact op.

  • Daar gaat een lichtje branden

    Brandbrief namens de Zeeuwse kunstenaars. Te downloaden inclusief bijlage met startpunten. De tekst staat ook hieronder. Meepraten kan in de groep, die we hopelijk snel tot een echt platform kunnen uitbouwen, weg van facebook.

    Denn die einen sind im Dunkeln
    Und die anderen sind im Licht.
    Und man sieht nur die im Lichte
    Die im Dunkeln sieht man nicht.
    (Bertolt Brecht)

    (makers start uw wild geraas)

    Hallo, wij zijn de beroepskunstenaars van Zeeland. Aangenaam! Wij zijn de blinde vlek van de Zeeuwse cultuurmanagers en -ambtenaren. Steeds wordt er weer een initiatief gelanceerd namens ‘de makers’. Maar wij worden niet geraadpleegd, niet geïnformeerd. En wij voelen ons ook geen makers.

    Wij zijn kunstenaars. Toonkunstenaars, woordkunstenaars, beeldkunstenaars. Bewegingskunstenaars, performancekunstenaars. Sommigen zien zichzelf als cultureel ondernemer, anderen liever als autonoom kunstenaar. We werken interdisciplinair, toegepast, ambachtelijk en/of innovatief. Maar hoe we het zelf ook invullen: dit is ons beroep. Wij zijn bij deze een nieuw aanspreekpunt: platform Nieuw Zeeuws Licht, voor Zeeuwse beroepskunstenaars.

    “Zorg dat je het binnenhaalt”, was de krantenkop over het extra cultuurgeld dat gemeenten al maandenlang op hun rekening hadden staan. En ook de provincies kregen miljoenen aan noodsteun. Berenschot rekende het al uit: dit geld is niet of nauwelijks terechtgekomen als steun aan de cultuursector. Waar is al dit geld? We hebben mails gestuurd naar de gemeente en ontvingen slechts van een enkeling een toelichting. We mailden naar de provinciale cultuurambtenaren en wachten nog steeds op antwoord. De steun lijkt vooral naar de podia te gaan, naar Zeelandia en CBK. Naar educatie en veilige routemaatregelen in musea. En naar nieuwe samenwerkingsprojecten die op 2 vingers te tellen zijn. Waar een loting of een jury bepaalt welk handjevol gelukkigen iets toegeworpen krijgt. Geld wordt besteed aan het formuleren van opdrachten, nauwelijks aan het verstrekken ervan. Kennis wordt niet openbaar gemaakt en stroomt niet door.

    De jubelende krantenberichten met miljoenen aan culturele noodsteun staan in schril contrast met onze dagelijkse beroepspraktijk. Er zijn gigantische verschillen tussen de mensen met een baan en ZZP’ers die van maand tot maand moeten zien te overleven via opdrachten. Wij doen een dringende oproep: doe meer dan alleen bureaubanen behouden. We kunnen en willen niet leven van individuele projecten waarbij we elkaar moeten beconcurreren om een fooi. Als je mensen gevangenhoudt in een systeem van armoede en concurrentie hebben zij geen geld en tijd meer voor kunst. Niet voor het maken en niet voor het genieten ervan. Denken in schaarste en strijd is armoedig.

    Straks staan de Zeeuwse culturele instituten nog overeind – instituten die ooit zijn opgericht omdat ze de kunstenaars vooruit wilden helpen – maar zijn er geen beroepskunstenaars meer om de inhoud te verzorgen. Een onwenselijk toekomstbeeld voor een provincie die de allure van een Culturele Hoofdstad wil gaan uitstralen.

    Het is verdrietig om te moeten constateren dat er zelfs tijdens een noodsituatie als de coronacrisis geen extra moeite wordt gedaan om breder te kijken, te onderzoeken wat nodig is voor alle schakels in het cultuurnetwerk. En de situatie was al schraal: een groot deel van de infrastructuur is wegbezuinigd en er is niets voor in de plaats gekomen. Visionair beleid bestaat al lang niet meer. Maar onze samenleving, economie, gezondheid en ons leefmilieu staan onder druk. Zoals het geestelijk welzijn van velen. Mensen voelen zich gedemoraliseerd, machteloos en onzeker. Stuurloos door te veel of veel te weinig keuze. Hoe gaan we de existentiële vraagstukken van deze tijd onderzoeken, aanpakken, met meer dan alleen een incidenteel eenzaamheids- of educatieproject? Kunst kan hier een grote rol in spelen. Wetenschappers zijn het er al een tijdje over eens dat creativiteit de competentie is die we het hardst nodig hebben.

    Steun de kunstenaars die al gekozen hebben om hier te wonen en werken. Niet alleen aanstormend talent, juist de mid-career vaklui en de veteranen. Het doorsluizen van steungeld naar de gevestigde instituten lijkt wellicht het eenvoudigst, maar komt nu niet terecht bij de mensen die dit het hardste nodig hebben. De ongeorganiseerden moeten net zo goed gehoord worden. En natuurlijk is het lastig om een fijnmazig netwerk te bereiken. Daarom zijn wij dit initiatief gestart. Laten we snel met elkaar praten. En als bondgenoten optrekken, zodat we een breed en divers cultureel veld kunnen behouden in Zeeland. Wij verdienen een plek aan de overlegtafels. Wij vormen de inhoud, de verdieping, de toekomst. En zorgen voor verlichting, ook in donkere tijden. We blijven altijd creëren, dat is onze natuur. Maar we missen waardering, vertrouwen, verbinding en ondersteuning.

    Praat met de kunstenaars zelf. En niet achteraf, maar structureel. Wij willen Samen in Zee, maar niet kopje onder. We willen snel duidelijkheid over de noodsteun en over toekomstplannen voor de sector, omdat die ons allemaal aangaan.

    Dat mensen zich gezien voelen, kunnen bijdragen aan verbetering. Dat talenten en capaciteiten worden benut. Daar zou het om moeten draaien in het leven. En dit zijn bij uitstek de waarden van kunst en cultuur.

    Kunst regelt en ontregelt. Vermomt en onthult. Laat lachen en huilen. Kunst doet zoveel: onderzoeken, verzinnen, vormgeven, verbinden. Licht aan. Actie.  

    Nieuw Zeeuws Licht, voorheen Nieuw Zeeuws Creatief (276 leden)
    https://www.facebook.com/groups/nieuwzeeuwslicht

    In den finsteren Zeiten, wird da auch gesungen werden?
    Da wird auch gesungen werden. Von den finsteren Zeiten.
    (Bertolt Brecht)

  • Zomer in Zeeland

    Een vriend vroeg me om tips voor zijn vakantie in Zeeland. Ik heb ze hier even op een rijtje gezet, voor iedereen die een mooie zomer in Zeeland wil spenderen. Er staan ook een hoop dineertips in, uit mijn vorige leven als restaurantcriticus. Natuur, leuke stadjes en dorpjes, en absurd lekker eten, dat is voor mij Zeeland.

    Mijn Zeeuwse lievelingsuitjes:

    • Veere, het mooiste stadje van Zeeland. In de zomer ook heel druk, maar het is het waard: de oude straatjes, de stokrozen, het mooie museum, wandelingen met pontjes. In de Grote Kerk kun je de nieuwe experience bezoeken (ik schreef er de teksten voor). Waaghalzen kunnen zelfs indoor abseilen. Neem zeker ook een stuk kaas mee van Schellach, waar je ook naar de koetjes kunt kijken.
    • Een dagje Groede in Zeeuws-Vlaanderen: een piepklein stadje maar heel pittoresk. Met één van de mooiste stranden dichtbij.
    • Meer Zeeuws-Vlaanderen: naar Paal rijden, gniffelen om de plaatsnaam en fantastisch eten bij Kint & Co.
    • Een rondje Vlissingen: kijken naar de loodsbootjes, een bezoek aan het toffe muZEEum, literatuur inslaan bij sympathieke boekhandel ’t Spui. En speciaalbier drinken plus een hapje eten bij De Belgische Loodsensociëteit. 
    • Hof Poppendamme en De Jonge Johannes zijn leuke speelplekken waar ouders ook lekker kunnen zitten met een drankje of een tijdschrift.
    • Kreeft van de BBQ eten op het surrealistische ex-tolplein Zijpe, vlakbij Bruinisse: de Vluchthaven. 
    • Wandelen in het mooie natuurgebied Oranjezon bij Vrouwenpolder. Of als je op Schouwen-Duiveland bent: de Meeuwenduinen, Zepeduinen of het krekengebied rondom Ouwerkerk. Dat is vlakbij het Watersnoodmuseum, dat ook niet te missen is.
    • Het Bevrijdingsmuseum in Nieuwdorp is groots en indrukwekkend. Ernaast staat ook een leuke speeltuin.

    En ga zeker naar Middelburg, mooi Middelburg. Het is een echte wandelstad, met pittoreske straatjes. Zoals de Kuiperspoort, Spanjaardstraat, Latijnse Schoolstraat en de Bellinkstraat. Daar zit ook de Roofprintpers en één van de bewoners van de Bellinkstraat heeft zijn ramen omgetoverd tot hilarische kunstetalage. Ik verklap verder niets.

    Een leuk rondje:

    Loop vanaf het station naar de Sint Janstraat: daar vind je betaalbare vintage topmode van Sebastian den Herder en de leuke stripwinkel Perron 2. Bij Røst drink je lekker pittige koffie, ook is er elke paar weken een nieuwe mini-expositie. Sint John heeft legendarisch yoghurtijs.

    Dan de Markt: bezoek zeker De Drvkkery: voor boeken, tentoonstellingen, toerisme informatie en de prima lunchroom. In De Vleeshal vind je hedendaagse kunst. De riddertjes op het mooie stadhuis draaien op het hele uur. Duitse toeristen zijn dol op het beeld met de twee stoelen, waar je op kunt gaan zitten voor een waterballet. Dat hiervoor buizen zijn geslagen door de resten van de Westmonsterkerk mag de pret niet drukken.

    Achter de Markt vind je bierwinkel Hoplala, met een beetje geluk is deze ook open (vrijdag-zaterdag-zondag meestal). Ga dan de Zusterstraat in: hier is Plantaardig, stadsjungle, plantenhotel, cactusextravaganza. Je vind in de Zusterstraat ook fraai keramiek en de verslavend lekkere Franse broden en gebakjes van Luc. Op nummer 7 zit creatievenkantoor Het Badhuis, een broedplaats voor creatieve ondernemers. Dichtbij, op de Korte Geere, kun je relaxen in het Koffiepand met heerlijke taartjes en koffie. Misschien is ook De Kruising open, een nieuwe creatieve werkplaats van Broeder Dieleman.

    Wat kun je nog meer doen in Middelburg? Een kano huren bij Rondvaart Middelburg, of ga mee op de vertelvaart: je leert allerlei maffe en interessante wetenswaardigheden. Als je even moet wachten op een plekje in de boot is een stop bij Honeypie een goed idee. In de mooie historische Kloveniersdoelen tegenover de rondvaartbootjes zit de Cinema van Middelburg en Club Cinema, de kleinste bioscoopzaal van Nederland. Ga zeker een ijsje halen bij Fresco in de Langeviele: ze hebben bijzondere smaken zoals pandan-ijs, bolus-ijs of citroensorbetijs met olijven, bittere chocola en korianderbloemen. Ze bakken ook veel vegan en glutenvrije taartjes.

    Het Bolwerk is een prachtig groen rondje rond de stad. Of bezoek Park Toorenvliedt, met bunkers, een kabelbaan en vogelopvang De Mikke. Trek? Barres, Vert en De Gouden Bock zijn fijne restaurants. De Herberg, Seventy Seven en ’t Hof zijn gezellige plekken voor een drankje waar je ook prima kunt eten. Bandjes kijken kan bij De Spot.

    Vee’ plezier!

  • Deadline Bureau

    Herken jij dit misschien? Voor anderen verzet je bergen. Deadlines haal je met gemak (of nou ja: het is wat gedoe, maar je haalt ze wel). Maar als je iets voor jezelf wil maken, dan blijf je maar uitstellen. Een roman, korte verhalen, een filmscript. Dat creatieve project waar je al zo lang over fantaseert. Het lukt niet goed om er consistent en gefocust aan te werken. ‘Morgen begin ik er écht aan. Of beter nog, volgende week. Want ik wil eerst nog die paar boeken lezen, even alles op een rijtje zetten. En dan ga ik’.

    Je stelt het weer uit. Maakt het te complex. Gaat piekeren. Twijfelt aan jezelf. Maar ze blijft aan je jas trekken, die ene droom. Je wil het. Heel graag. En je weet diep van binnen best dat je het kunt. Maar je zou wel een zetje willen hebben. Misschien zelfs ondersteuning, praktische hulp.

    Daarom starten mijn collega-schrijver Sanny Ensing en ik binnenkort een nieuw project: het Deadline Bureau. Vind je het lastig om creatief te presteren, als er geen druk achter zit? Dan kun je bij ons een deadline aanschaffen. Uiteraard prikken we die deadline samen, in goed overleg. Maar wij gaan je er wel aan houden. Door je te mailen, te bellen, achter de vodden te zitten. Zoals een opdrachtgever dat zou doen. Bij ons kun je terecht voor een SOK: een Schop Onder Je Kont. Want tussen een droom en een daad zit een deadline.

    De site is in de maak, dus nog even geduld! Wil je meer weten over ons bureau? Laat dan hieronder je gegevens achter. Dan nemen we snel contact op als de deuren van ons kantoor open gaan.

    Deadline Bureau Nieuwsbrief

    * indicates required

  • Thuisschool en Thuiswerken

    Ik ben dit jaar tien jaar freelancer, hoera! Thuiswerken, daar heb ik al jarenlang ervaring in. Maar tijdens deze coronacrisis, met de kinderen thuis, werkt dat echt compleet anders. Beleef hier een dagje elizee / thuisschool te Middelburg.

    07:30 – Opstaan.

    Grappig, mogen we eindelijk wekenlang uitslapen, dan wordt je bijna op dezelfde tijd wakker als normaal. Niemand wil als eerste douchen. Discussie. Echtgenoot is al weg, hij moet zijn bedrijf van thuiswerk-laptops en online verbindingen voorzien. En vragen beantwoorden als “waarom is mijn computer met Windows ’98 niet meer geschikt om thuis mee te werken?”.
    Vandaag is een woensdag. Normaal is dat een gezellige dag met in de middag kleine ritueeltjes, gezelligheid met vriendjes. Nu lijken alle dagen op elkaar. En ze duren lang ook. Dit jaar ben ik tien jaar ZZP’er, dat jubileum was in maart. Ik heb zeven jaar ervaring met thuiswerken, ook als er zieke kinderen in huis zijn. Met een soundtrack van een mummelende Buurman en Buurman en een hysterisch knorrende Peppa Big heb ik vele, vele artikelen netjes op tijd afgekregen. Maar thuiswerken als er ook thuisschool is, dat is volslagen anders.
     
    08:15 – Ontbijt.

    Ik heb maisbrood gekocht in plaats van bruin brood, want dat was op toen ik gisteren laat in de middag bij de bakker binnenwandelde. Maisbrood blieven de kinderen niet want dat is geel en er zitten spikkels en dingetjes in. Ze stoppen oud bruin brood in de broodrooster en experimenteren met de knop: op vier is de toast knapperig, op vijf zwart. We zetten een raam open voor de brandlucht, het is vandaag alweer prachtig zonnig hier in Middelburg. We mijmeren over de vakanties die we hadden staan en die hoogstwaarschijnlijk niet doorgaan. “Maar dit voelt toch ook als vakantie?”, zegt mijn zoon.   
    De keukentafel is ook de tafel waar ik met mijn dochter van zes aan werk. Dus die moet eerst leeg en schoon. Zoon van acht heeft een bureautje op zijn kamer en kreeg mijn oude laptop. Hij gaat zelfstandig aan de slag en vindt thuisschool erg leuk. Soms doet hij dat in bed, in zijn pyjama. Mama moet af en toe controleren of hij niet de hele tijd met vriendjes aan het videochatten is. Al is dat ook wel weer gezellig.

    09:00 – Dochter heeft geen zin.

    Hoe motiveer je een kind van zes? “Jij bent geen juf”, zegt ze. Dat klopt. Ooit wilde ik wel schooljuf worden, toen ik klein was. Ik weet nu beter: daar ben ik totaal ongeschikt voor. Ik zet een tablet voor haar neus en klap mijn laptop open. Deze week moet ik blogs en teksten schrijven voor een nieuwe tentoonstelling, maar nadenken is me niet gegund. Elke vijf minuten hoor ik: “hee kijk!”, “Wat moet ik nu doen?” “Mag ik gamen?”.
    Ik heb een app waarbij je een boompje in een bos mag planten als je goed hebt gewerkt, zonder op je telefoon te kijken. Ook voor mij is dat heel goed, want zo de hele dag thuis moet ik oppassen dat ik niet constant met mijn telefoon in mijn handen zit. Corona-memes, meldingen van mensen die nu permanent op Facebook wonen. Aan collega’s, vrienden en vriendinnen vraag je geregeld hoe het met ze gaat. Je probeert niet te veel naar de nieuwsberichten te kijken. Ik negeer zoveel mogelijk challenges en online Pak Nu Je Kans verbeterprogramma’s en cursussen.

    10:20 – Nog steeds ochtend.

    We gaan samen door de taakkaart die de school elke avond op de mail zet. Dochterlief mag zelf kiezen in welke volgorde ze de dingen doet. Haar lievelingsvolgorde is dansen – tekenen – gamen – taart eten. Als we op twee-derde zijn van de daadwerkelijke klussen mogen ze een tijdje gamen, tekenen of buiten spelen. We zetten weer een boompje klaar: twintig minuten, kan zij schrijfletters oefenen, kan ik mijn mailtjes beantwoorden. Tussendoor zorg ik ook voor inlogcodes, wachtwoorden en stekkers, want met al die schermen hebben we ook allerlei parafernalia nodig. Ik moet ze achter de vodden zitten om iets te drinken, want om de een of andere reden voelen ze zelf geen dorst. Nee, je mag nog geen snoep in de ochtend. “Is het dan nog ochtend?” “Ja, dáár hangt de klok”. Klokkijken is hopelijk binnenkort een taak. Als de apparaten leeg zijn doen we een soort stoelendans om dicht bij een stopcontact te kunnen zitten. In elke kamer slingeren tubes handcrème, door het vele handen wassen zijn onze handen droog en pijnlijk. Op elk scherm staan vette vingers.

    11:50 – Telefoon!

    Een opdrachtgever belt. Dat is altijd het signaal voor mijn dochter om duizend dingen te gaan vertellen of rare vragen te stellen. En voor mijn zoon om keihard vanaf boven te roepen dat de laptop leeg is. Ik bied mijn excuses aan en probeer het kroost te ontvluchten. Gelukkig heeft mijn opdrachtgever ook kinderen die veranderen in psychopaten zodra de telefoon gaat. Bij hem op de achtergrond hoor ik gegrom en gegil. Dochter doet een raar dansje, ik schiet in de lach.

    12:30 – Lunchtijd.

    We zijn net een stel Hobbits, levend op het ritme van maaltijden. We proberen het leuk te houden met wentelteefjes (stiekem toch van maisbrood), zelf appelflapjes maken. Niet elke dag, maar om de dag. De broeken knellen. Ruzie over wie het eerst de boter mag. De korte lontjes worden niet langer. Politieagent en scheidsrechter staan ook al een tijdje op de mama-taakkaart. De oudste heeft op zijn laptop naar het nieuws zitten kijken en heeft honderd vragen over besmetting en corona.
    Ze mogen even gamen terwijl ik de tafel weer vrijmaak. Er zit aardbeienjam in mijn computermuis. Godzijdank staat de spelcomputer niet in de woonkamer, ik geniet even van de stilte en het geklets van de kauwtjes die een nestje bomen in de holle boom tegenover ons huis. Straks moeten we ook echt naar buiten, de zon in. Weg van al die schermen. Maar met thuisschool ontkomen we er niet aan.

    13:30 – Keuze-opdrachten.

    De juffen hebben allerlei leuke keuze-opdrachten bedacht, met proefjes en muziek. Leuk om thuis te doen, als je even het antwoordblad uitprint of een YouTube filmpje opzet. Maar als we in de vroege middag eindelijk klaar zijn met de verplichte nummers gaan we lekker iets voor onszelf doen. En dat is meestal stoeien, energie afreageren. Aan het begin van de coronatijd had ik gedacht dat we samen muziek zouden gaan maken, als een soort Kelly Family. Samen lekker ouderwets bordspelletjes. Samen creatief. Ik had origamiblaadjes en tekenblokken gehamsterd in plaats van wc-papier.

    13:31 – Oh ja, avondeten, straks.

    Wat ik wil maken, daar mist een ingrediënt van. Ga ik naar de winkel of bedenk ik iets anders? Iets met die zakken bonen die ik om de een of andere reden heb gekocht? Mijn vader van vijfenzestig belt. Hij heeft muziek zitten downloaden en heeft nu een virus, denkt hij.
    Elke keer dat mijn telefoon zoemt kan het een nieuwe ontwikkeling zijn: een nieuwe maatregel vanuit het RIVM, goed of slecht nieuws van geliefden. Manlief geeft updates vanaf zijn werk, ik denk hoe hij daar alleen zit in een doodstil kantoor. En hoe blij ik zelf zou zijn als ik in doodstil kantoor zou mogen zitten, een hele dag. Gelukkig komt hij vanaf volgende week ook thuiswerken. Ik probeer mijn eigen koers te varen maar ben de hele tijd met anderen bezig, met troosten, verzorgen, gerust stellen, uitleggen. Ik zet mijn telefoon op de vliegtuigstand.
    Oh ja, RSI oefeningen, want de keukentafel is niet bijzonder ergonomisch. De afvoer van de gootsteen lekt, komen er eigenlijk nog monteurs aan huis? Ik verbaas me erover hoe smerig een huis wordt als je het permanent bewoont.

    14:30 – De taken zijn af.

    Zoon was allang klaar, die heeft intussen op zijn kamer schimmige online spelletjes gedaan. En mijn telefoon geleend, zodat hij kan videochatten én via Whatsapp kan kletsen, met nog meer vriendjes. Ik leg hem uit waarom hij geen multiplayer online games mag spelen. Dat die grappige jongen uit de Oekraïne die zegt ook acht jaar te zijn, misschien wel een volwassen man is met rare bedoelingen.
    We gooien de papieren en schermen aan de kant. Ze rennen naar buiten, steppen door verlaten straten, spelen op het stille schoolplein met de enorme oude kastanjeboom, die nu weer blaadjes krijgt. Ik was zelf voor het laatst op school toen ik de lesmaterialen voor de kinderen moest ophalen. Het beeld van de lege gangen met al die slaphangende luizencapejes staat me nog steeds bij.

    15:30 – Bezoek.

    De kinders zijn weer terug. Mogen ze spelen met de buurkinderen in de binnentuin? Te laat, ze spelen al baltikkertje. Op zich wel op afstand, maar 100 % veilig is het allemaal niet. Virologen zouden afkeurend toekijken. De buurvrouw van de overkant kijkt ook afkeurend, naar de enorme stoepkrijttekeningen die we hebben gemaakt. Met schoolkrijt, stoepkrijt was nergens meer te krijgen. Schoolkrijt blijft wekenlang op de tegels zitten zodat wij en de buurvrouw en alle buurtbewoners extra lang kunnen genieten van de hartjes, poezen en Pokémons met mondkapjes. Natuurlijk is nu uitgerekend op dit moment de Pokémon-fase begonnen. Nee, ik weet niet hoe dat ene monster heet. Ik zet mijn laptop weer aan en tik mijn stukje af, in de zon.


    Een leuke blog kan vele zaken verhelderen en invoelbaar maken (zoals de nieuwe uitdagingen van thuiswerken). Ook een blog? Ik schrijf er graag eentje voor je, als de taakkaart af is dan. 🙂

    Zelf een blog schrijven met een beetje hulp van mij? Dat kan ook.
    Een ander leuk idee, voor nu of voor straks? Neem gerust     contact op.

  • DIY-blogcursus

    Een speciaal aanbod voor mensen die nu thuis zitten en deze rare tijden willen benutten om eindelijk meer met schrijven te gaan doen. Wil jij zelf een blog gaan bijhouden op je website en wil je gerichte tips ontvangen, die passen bij je doelgroep en bij je persoonlijkheid?

    Dan help ik je graag met deze DIY-blogcursus. Wat houdt dat in? Je ontvangt na aanmelding een invulformulier, want ik wil graag weten wie je bent en voor wie je wil gaan schrijven. Daarna krijg je een handig document met mijn tips over bloggen, plus een analyse van mij over hoe je op dit moment online overkomt. Daarna ga je zelf aan de slag: je gaat de komende vier weken vier blogs schrijven, die ik lees en van persoonlijk commentaar voorzie. Kunnen zinnen soepeler en leuker, hoe hou je de aandacht vast? Aan het einde van de rit kunnen we bellen of skypen: hoe ging het, wat zou je nog meer willen weten?

    Voordelen:

    • Eindelijk die start maken met bloggen en deze vreemde tijden nuttig besteden.
    • Persoonlijk en eerlijk commentaar van een copywriter die dit al tien jaar doet.
    • Slimme tips en trucs over de aandacht vasthouden, nieuwe onderwerpen bedenken en basics over SEO.
    • Een website die weer actueel is en dat ook blijft, met jouw inzet. Best een goed voornemen in deze roerige tijden waarbij massa’s mensen thuis zitten, veel online lezen en nieuwe plannen maken voor als we weer naar buiten mogen.
    • Voor mij is het ook leuk: we helpen elkaar, vanuit huis.

    Speciale prijs: € 299,- ex BTW (in 2 facturen, aan het begin en het eind, zodat het behapbaar blijft).

    Zin om te starten en lekker te gaan schrijven? Mail me dan op marloes@elizee.nl.