Ik heb een ietwat duistere liefde die veel mensen delen: een fascinatie voor griezelverhalen. De urban legends bij het kampvuur, die ene horrorfilm waardoor je niet meer alleen naar boven durft. En de allermooiste, stokoude verhalen over plekken heel dichtbij, vakkundig verteld door een echte ‘storyteller’. Ik deed altijd graag mee aan ghostwalks in bijvoorbeeld Londen of York: mee met een gids met welluidende stem, langs plekken die een connectie hebben met lugubere verhalen. De plekken waar de slachtoffers van Jack the Ripper zijn gevonden, of een tocht langs huizen die dichtgespijkerd zijn in tijden van De Pest. Een rondje langs het kille glas en staal van de City in Londen, maar dankzij de gids wandel je door nauwe straatjes waar elk moment The Great Fire kan uitbreken.
Erfgoed, maar dan razend spannend. De verhalen die mensen altijd aan elkaar doorverteld hebben, die vaak nooit de officiële geschiedenisboekjes hebben gehaald. Vanwege te gruwelijk, opruiend, sensationalistisch, sentimenteel. De verhalen waar we stiekem allemaal veel van houden. Dat moet ook in Zeeland kunnen, dacht ik. Dus vroeg ik een jaar geleden een club wijze mensen om raad, begon hardop te brainstormen, en deed het op een gegeven moment gewoon. Sinister Zeeland is nu een feit: een bureau voor Zeeuwse ghostwalks, met als eerste wandeling de westelijke binnenstad van Middelburg. Een tocht langs dertien bizarre verhalen, over terechtstellingen, spokerijen en de ijselijke bureaucratie van regentenstad Middelburg.
Gids Jan J.B. Kuipers heeft nu vier keer een groep belangstellenden rondgeleid, en vier keer was de tocht (bijna) uitverkocht. Omroep Zeeland, PZC en Wij Zijn De Stad maakten mooie items over ons Griezelgenootschap. Voor ons een duidelijk signaal dat dit een goed idee is dat nog veel meer aandacht verdient. Zeeuwse schrijvers die het aandurven om ook een wandeling met een zwartgallig randje te ontwikkelen, laat vooral van je horen! En kijk op sinisterzeeland.nl voor tipjes van de sluier. Luctor et Putesco!